गुरुवार, १६ ऑगस्ट, २०१२

" आई म्हणजे मंदिराचा उंच कळस ,
अंगणातील पवित्र तुळस ,
भजनात गुणगुणावी अशी संतवाणी , वाळवंटात प्यावं अस थंडपाणी ,
आई म्हणजे आरतीत वाजवावी अशी लयबध्द टाळी
आणि वेदनेनंतरची सर्वाँत पहिली आरोळी ".

        आपण आईला नेहमीच एखाद्या कवितेच्या उपमा अलंकारात बधण्याचा प्रयत्न केला आहे किंवा   आपण तो केलेला पहिला आहे ...
खरंच का ? ;;;;;;;तीला आपण काहीश्या शब्दांमध्ये   बांधु शकतो किंवा रचू शकतो  का?
नाही ना ?
ती तर अथांग आहे ना ?
सृष्टी सुद्धा कमी पडावी अशी ती आहे;;
मी ज्या ज्या वेळी तिला कवितेत उतवण्याचा प्रयत्न केला नेहमीच असफल राहिलो  एव्हाना मला तिच्या तोलामोलाचे शब्दच सापडले नाही म्हणजे ते अस्तित्वातच नाही  असे म्हणता येईल...
बघ मग जरा विचार करा जो अवघ्या विश्वावरसुद्धा विजय मिळवतो असा कविसुद्धा इथे कमी पडतो ......
म्हणूनच वरील उप्डते ला दिलेलं उत्तर ;;;;;
   
नको बोलू नुसता कळस ,
मंदिरातील मूर्ती जशी,
तसं मन तीच साळस  ,

गाभ्या परी कूस तिची,
घुमटा परी माया तिची  ,

आरती तिची अंगाई भासे,
मनामनात सर्वांच्या वसे,

नाही ती फक्त दुधावरची साय ,
ती तर त्याच्या भांडाराची गाय ,

शब्दामधी बांधून घ्यावी ,
कुण्या कवीची उपमा व्हावी ,
अशी ती तर अजिबात नाय ,
सरस्वती सुद्धा कमी पडावी,
अशी विश्वरूपी  ती हाय ,,,,,,
अशी विश्वरूपी  ती हाय ,,,,,,
                         आनन म्हात्रे .....

मंगळवार, १० जानेवारी, २०१२

"बाबा" फक्त तुमच्यासाठी

खूप दिवसांपासून काहीतरी लिहायची इच्छा होती, बराचसा विचारही केला की सुरवात करू तरी कुठून आणि गमतीच म्हणजे बाकीच्या लेखकांनी अणि कविंनी ठेवले तरी काय लिहायला, अणि मी लिहालेलं कितिसं तुम्हाला आवडेल माहित नाही पण परत विचार केला काय फरक पडतो कोणाला आवडेल, कोणाला नाही,पण मला अवाडलं बासं.एक समाधान तरी वाटेल. आपण कोणत्याही कामाची सुरवात करायची झाली तर श्री च्या नाव घेवुन करतो. माझ्या बाबतीत जरा वेगळ आहे, कारण देवाच्या बाबतीत जरा मी नास्तिक आहे म्हणून सुरवात माझ्या निर्मात्यांपासून म्हणजेच माझ्या  बाबा पासून करतोय शेवटी निर्माते ते आहेत अणि लहाणपनापसून ऐकत आलो आहे की निर्मात्याला अपण देव माणतो मग माझ्या मतानुसार मी कोणाच्या नावाने सुरवात करायला पाहिजे हे मग तुम्हीच  मला सांगा. एक आहे ह्या गोष्टीने माझ्या लिखाणाची सुरवात करायला मला संधी मिळाली अणि विषय ही सापडला. म्हणून परमेश्वराला धन्यवाद म्हणायच्या च्या ऐवजी थ्यांक्स बाबा म्हणेन.
आपण नेहमी बाबा म्हटलं की एक आपल्या मनातच एक विश्वासाचा हात, आधार, एक  असं सगाल्याचं मिश्रण असलेली व्यक्तिरेखा , रागीट स्वभाव अणि  डोळ्यात एक स्वाभिमानपणा असं सगळ. पण त्या रागीट स्वभावाच्या मागच रूप, त्यांचा स्वभाव, मृदुपणा आपल्याला माहित नसतो....
                                                                ते रूप मी पाहिलयं ,
                                                   मी माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं
                                                  मी माझ्या  बाबांना  खचताना पाहिलयं,
                                                       मी ते पहाड़ विर्घळताना पाहिलयं ,
                                                  मी माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं
                                                  मी  माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं  ........

                                                                आता मला आठवतयं ,
                                                 इवल्याश्या ओठातून बाबा म्हणवुन  घेताना ,
                                                         चिमुकले पाय  ते सावरून घेताना,
                                                            चुकल्या क्षणी खडसावताना ,
                                                                     पण त्याच रागात,
                                                                     पण त्याच रागात,
                              मवू कापसाच्या स्पर्शागत त्याच मवू गालावर चिमटा घेताना  पाहिलयं  ,
                                                     मी माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं
                                                     मी  माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं  .......

                                                                         खूप खेळतो,
                                                                         खूप त्रास देतो,
                                                        आश्या आईच्या तक्रारींवर मारताना,
                                                                पण सोबत खेळताना,
                                                           अणि आईची थट्टा करताना ,
                                                           लहानगे होताना  पाहिलयं मी,
                                                     मी माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं
                                                     मी  माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं  .......

                                                          माझ्याशी  लावलेल्या शर्यतीत धावताना ,
                                                            क्षणिक आनंदासाठी त्यांना  हरताना,
                                                               ठेच लागल्यावर त्यांची कळ-कळ
                                                              आजारी  पडल्यावर त्यांची तळमळ,
                                           चार क्षणांच्या  माझ्या झोपेसाठी रात्र रात्र जागताना पाहिलयं ,
                                                       मी माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं
                                                       मी  माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं  .......

                                                           हातात हात धरून जग दाखवताना ,
                                                                        गर्दीत सावरताना ,
                                                              पण ह्या गर्दीत अगदी नकळत,
                                                                       चुकून हात सुटला ,
                                                                  बावरा होताना पाहिलयं ,
                                                       मी माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं
                                                       मी  माझ्या  बाबांना  रडताना  पाहिलयं  .......

                                                                                                  .......... आनन म्हात्रे.